สิ่งที่ความกลัวขโมยไปจากเรา
โดย นิ้วกลม
“ทำไมคนทีนี่ยิ้มให้คนแปลกหน้าง่ายจังครับ
อะไรทำให้คนที่นี่เป็นมิตรแบบนี้”
“อาจเป็นเพราะเสรีภาพ ที่ทำให้คนที่นี่คุ้นเคย
กับความแตกต่าง แต่คนข้างนอกนั้นอาจกลัว
ความต่างจนเผลอสร้างกำแพงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว”
“หกปีที่นี่ คุณเปลี่ยนไปบ้างไหม”
“ผมได้เรียนรู้อะไรเยอะมาก” ชายวัยห้าสิบปีตอบผม
“ผมได้เรียนรู้เรื่องความรักและความกลัว คุณรู้ไหมว่า
การที่คนเราไม่ยิ้มให้กันนั้น มีเหตุผลเดียวกับการที่
เราทำสงครามกันเลย เหตุผลก็คือ เพราะเรากลัวกัน
ความกลัวมันทำให้เรารู้สึกไม่เป็นมิตรกับใครเลย
ผมก็เคยเป็นคนขี้กลัวนะ แต่พอผมมาอยู่ที่คริสเทียเนีย
ผมพบว่าความกลัวของตัวเองน้อยลง เพราะคนที่นี่
อยู่กันแบบไม่มีความกลัว คนที่นี่เลยสามารถ
ยิ้มให้กับคนที่เข้ามานี้ เพราะเราไม่กลัวคนอื่น
อาจเพราะพวกเราเชื่อในความรัก”
“ผมลองทบทวนดูดีๆแล้วคิดได้ว่า การที่คนเราไม่ชอบกัน
เกลียดกัน เกลียดคนต่างชาติ ต่างศาสนา ต่างความเชื่อ
ทางการเมือง ที่จริงแล้วรากลึกๆ ของมันก็คือเรากลัว
คนที่ไม่เหมือนเรา เพราะเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย
ได้แต่สงสัยว่า ทำไมเขาถึงได้แตกต่างทั้งความคิด
และการกระทำ คุณจะเกลียดสิ่งที่เขาทำ
จนกระทั่งคุณได้คุยกับเขา
สมมุติผมมองคุณ ผมอาจจะคิดว่าคุณไม่เหมือนผม
หน้าตาแตกต่างกันเหลือเกิน แต่ถ้าผมลองคุยด้วย
ผมอาจจะคิดใหม่ว่า คุณก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง
เหมือนกันกับผม มีหัวใจเหมือนกับที่ผมมี
ในความเป็นคนนั้น เราเหมือนกันมากกว่าที่คิด
เพียงเท่านั้น ความกลัวก็หายไป”
เมื่อไหร่ที่เราไม่กลัว เราก็กล้าที่จะรัก
“ความกลัวนี่เองที่ทำให้เราลงมือทำร้ายคนที่เรากลัว
เพราเรากลัวว่าเขาจะทำร้ายเรา ถ้าเราไม่กลัวกัน
เราอาจจะไม่ต้องสู้กันก็ได้”
สงคราม การใช้อำนาจ และความรุนแรง
มีพื้นฐานมาจากความกลัว หากมนุษย์ปลดปล่อย
ตัวเองออกจากความกลัวผู้คนที่แตกต่างได้แล้ว
สิ่งเหล่านั้นอาจไม่เกิดขึ้นอีกเลยก็ได้ แต่จะไปถึงจุดนั้นได้
เราคงต้องเปิดใจเรียนรู้ความแตกต่างเสียก่อน
บางตอนจาก สิ่งที่ความกลัวขโมยไปจากเรา
หนังสือ “ความฝันที่มั่นสุดท้าย” โดย นิ้วกลม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น